Milli Mücadeleyi ve Kahramanlarini Yilmaz Özdilden okuyun
Sislideki üc katli pembe binanin perdeleri siki sikiya kapaliydi.
Gaz lambasinin ciliz isigi, odayi hayal meyal aydinlatiyordu.
Alti kisiydiler.
Üzerine harita yayilmis masanin etrafinda, ayaktaydilar.
Talihsiz bir kusagin cocuklariydilar.
Hayat onlari hep mecbur birakmisti.
Biyiklari terlediginden beri neredeyse bir gün olsun günyüzü görmemislerdi, Canakkaleden Trablusa, Yemenden Sinaya, Balkanlardan Kafkaslara vurusmadiklari cografya kalmamisti.
Ve neticede, iste bu daracik odaya sikismislardi.
Uzuuun uzun anlattigi haritadan basini kaldirdi.
Adeta nefes bile almayan arkadaslarina bakti.
Ulusun kader aniydi.
Söylenecek ne varsa söylenmisti.
Söz bitmisti.
O celik mavisi gözlerinde belli belirsiz bir keder bulutu dolasti.
Vakit tamam dedi...
Umutsuz olmayacagiz.
Ucurumun kenarindayiz.
Bizi canli canli mezara atmak istiyorlar.
Son bir cüret
belki kurtarabilir.
Anadoluya geciyoruz
