Zaman anlayisimiz Boltzmanndan Einsteina, kuantum mekaniginden görelilik temelli kütle cekimine kadar büyük dönüsümler gecirdi. Carlo Rovelliye göre de zaman farkli yerlerde farkli hizda akar; gecmis ve gelecek arasinda sanilanin aksine aslinda cok az fark vardir ve simdiki zaman ucsuz bucaksiz evrende ucar gider. Yine de yazar icin zamanin asil gizemi baska bir yerdedir.
Zamanin Düzeninde bilim ve felsefeyi bulusturan Rovelli zamani anlayabilmek icin kendimiz üzerine, kendimizi anlayabilmek icin de zaman üzerine düsünmemiz gerektigini gösteriyor. Bunu yaparken de hem aydinlatiyor hem de teselli ediyor...
Bizim zamanin kendisi oldugumuzu görmeye basladik. Bu alan biziz, nöronlarimizin baglantilari icindeki bellekte bulunan izler tarafindan acilan acikligiz. Biz bellegiz. Biz özlemiz. Gelmeyecek bir gelecege karsi arzu duyuyoruz. Bellegin ve öngörünün actigi bu alan, bizi belki bazen kaygilandiran ama özünde bir lütuf olan zamandir.
