GÜL AGACINI BEN ALABILIR MIYIM

Dün gece sabaha karsi annem öldü. Mutsuzluktan degil ama mutsuz öldü. Bense annemin bir hidirellez günü bahcemizdeki gül agacinin altina gömdügü dileklerin pesindeyim.

Ben olmasam annemin yarim kalan dileklerini kim fark eder

Samanliktaki igneyi bulmanin samanligi yakmaktan baska, mümkünse daha az prodüksiyon gerektiren bir yolu var mi

Diyelim ben bu samanligi yaktim, alevler boyumu asti, annem gördü. Benimle gurur duyar mi

Bu dileklerin hepsini onun yerine ben gerceklestirsem, annemin mezarinda bir gül agaci sebepsiz büyür mü

Ben Ayse Püren. Üstünden atlayacagim atesi coktan yaktim gitti. Bu yangindan sag cikacagiz Artik hayatta olmayan annem ve ben.

Sinem Sal Kadiköyde gecen bu romaninda önceki eserlerinde yaratmis oldugu neseli dram atmosferine sahip cikiyor. Annesini sadece anne olarak taniyan kadinlara, icine sürüklendigi bir savasta karsisinda aniden babasini, abisini, erkek patronunu ve erkek sevgilisini bulanlara, savas anilarini anlatirken gösterecegi yaralari kendi kendine iyilestirenlere, bir gül agacinin dibinde bitenlere, bu satirlarin bir yerinde kendini görenlere Cünkü eger gördüysen, artik ikimiz de yalniz degiliz.