Savastan on yil önce, Rivierada kücük bir pansiyonda kaliyordum. Masada oturdugum sirada, hic beklenmedik bir sekilde cok büyük bir kavgaya, belki karsilikli nefret ve hakarete varmasina ramak kalan sert bir tartisma cikti. Insanlarin cogunun muhakeme gücü körlesmistir. Kendilerine dogrudan dokunmayan, sivri ucu israrla sert bir sekilde duyularina kadar etki etmeyen sey, onlari neredeyse hic harekete gecirmez ancak gözlerinin önünde cereyan eden, duygularina dokunacak en ufak sey bile iclerinde ölcüsüz bir tutkuyu atesler. Iste o zaman duyarsizliklarinin yerini gereksiz ve asiri öfke alir.Iste zaman zaman yemekte bir araya gelen, kendi halinde siradan insanlarin olusturdugu, cogu zaman havadan sudan konusan, pek derin konulara girmeyen, önemsiz sakalar yapan, yemekten sonra ise dagiliveren grubumuzda da böyle oldu. Alman evli cift dolasmaya ve amatörce fotograf cekmeye, keyfine düskün Danimarkali adam o sikici balik avina, kibar Ingiliz bayan kitaplarinin basina, Italyan evli cift Monte Carloya kacamak yapmaya giderlerdi. Ben ise ya bahcedeki koltuga kurulur, tembellik ederdim ya da calisirdim. Ancak bu kez hepimiz bu sert tartismayla yerimizde donup kaldik...