Ugur Mumcu, gencecik bir gazeteciyken laik cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürkle ve Türk Devrimiyle hesaplasma günlerinin yaklastigini görmüstü. Hak ve özgürlükleri budayan hukuksuzluklari, yolsuzluklari belgeliyordu. Baskiya, yasaklara, ülkenin sol damarini kurutacak, yurttaslarin dinsel ve irksal farkliliklarini kasiyacak hukuk disi uygulamalara yüksek sesle tepki veriyordu. Tutuklanmis, yasamini tehlikeye atarak terörsüz özgürlük icin savasim vermisti. Pek cogumuz dün yasananlari bellegimize gömdük. Atatürkle ve Türk Devrimiyle nasil bilgisizce ve ahlaksizca hesaplasildigini belgeleriyle halka anlatan Ugur Mumcuyu unutmadik. Bu yapit yalniz Ugur Mumcunun degil, onun dogdugu 1940li yillardan acimasizca öldürüldügü 1993e dek Türkiyenin de yasamöyküsü sayilabilir. Toplumsal bellegin iktidar baskilariyla zayiflatildigi bir ülkede, özellikle genclere olan borcumuzun binde birini bile ödememis sayiliriz; onlarin agir yara almis bir ülkeye dogmasinda payimiz var. Örgütlenmeyi karsidevrimcilere ögrettik, geri cekildik; cumhuriyetin degerlerine kimsenin dokunamayacagina inandik; usla, bilimle celisen uygulamalara salt özgürlük penceresinden baktik; yanildik. Perde acildi; dincisi, irkcisiyla karsidevrim oyunculari sahnede Karanlik bir sürece saplandigimiz günlerde Ugur Mumculari cok ariyoruz; ama umut tükenmez.
Umut hep var; 2013 yazinda Gezi Direnisiyle ayaklanan gencler, belleklere cöreklenen tozu silip umudu ayaklandirdi. Korkmadan öldük ey halkim, unutma bizi diyen ve bombayla öldürülen Ugur Mumcunun, adalet ve demokrasi icin canini veren bütün genclerin, bütün aydinlarin mezarlarinda bir gün güller acacak Umut hep var