Hiristiyanlarin Tanrinin oglu ve Tanri, Müslümanlarin ise büyük bir peygamber olarak inandiklari, dolayisiyla dünya nüfusunun yarisinin kabul ettigi Hz. Isanin Hiristiyanlar arasinda bile önemli tartismalara yol acan kimligi, kisiligi ve mucizelerle dolu dünya hayatina dair basta kutsal metinler olmak üzere apokrifal literatür ve diger kaynaklarin verdikleri bilgileri, Hz. Isadan sonra Hiristiyanligin gercek mimari diye takdim edilen Pavlus ve Hz. Isanin mesajinin Pavluscu yorum ile aldigi sekli, temel kaynaklardan hareketle bilimsel bir sekilde degerlendirerek yapilmis önemli bir calisma. Prof. Dr. Ömer Faruk Harman Ibn Haldun Üniversitesi Bu kitapta, Hiristiyanlikla ilgili ilk dönem kaynaklara, apokrif Incillere ve yaygin olarak okunan dört Incile gidilerek Hz. Isanin kimligi büyük bir ustalikla ele alinip sorgulaniyor. Özellikle Hz. Isanin ölümünden sonra onun cemaatinin lideri olan Yakupun unutturulan öneminin farkina bu kitapla vardim ve heyecanlandim. Ayrica, bugünkü Hiristiyanligin kurucusu Pavlusa getirilen farkli bakis acisindan etkilendim. Burada varilan sonuclar Hiristiyanlik acisindan oldugu gibi Islam acisindan ve dinler tarihi alani acisindan büyük önem tasiyor. Prof. Dr. Caner Taslaman Yildiz Teknik Üniversitesi Zafer Duygu, bu calismasinda hem Hiristiyanlik tarihi ile ilgili hakimiyetini hem de son derece basarili analiz yetenegini ortaya koyuyor. Ayrica okuyucuyu, bambaska bir Pavlusla tanistiriyor. Alana yönelik orijinal ve her acidan ikna edici bir calisma. Dr. Emre Dorman Acibadem Üniversitesi Bu kitap calismasinda; Isanin veya havarilerin Hiristiyanlik isminde bir din kurmadiklari ve hicbir zaman böyle bir amac tasimadiklari öne sürülmektedir. Bunun da ötesinde, Hiristiyanligin ve geleneksel kilisenin Isaya ve havarilere ait ögretileri cok büyük bir oranda temsil etmedigi dolayli olarak iddia edilmektedir. Bu dogrultuda Hiristiyanligin gercek kurucusu olan Pavlusa alisilmisin disinda, cok farkli bir pencereden bakilmaktadir. Isanin ölümünden sonra Isa cemaatini 60li yillara kadar yöneten kardesi Yakupun ve orijinal havarilerin Pavlusu hicbir zaman hicbir iddiasi yönünden kabul etmedikleri anlatilmaktadir. Pavlusun Isaya ait ögretilerin icerigini ve yönünü gayet bilincli bir sekilde ve belirli amaclarla degistirdigi söylenmektedir. Bütün bu görüsler Hiristiyanligin bilinen en eski metinlerinden hareketle ve konuya iliskin modern arastirmalardan da yardim alinarak savunulmaktadir. Bu amacla; geleneksel kilisenin Isaya ve Hiristiyanligin kurulusuna iliskin teogoni ve eskatoloji baglamiyla mit olan kabulleri sorgulanmakta ve bu kabulleri ihtiva eden birtakim metinler cürütülmektedir.
