Praktyki i procesy, które istniej¿ w szko¿ach, spo¿eczno¿ciach i gospodarstwach domowych, w ogóle, ignoruj¿ potrzeby rozwojowe kobiet. W rzeczywisto¿ci ich potrzeby s¿ ró¿nie traktowane w zale¿no¿ci od normatywnych zasad w spo¿ecze¿stwie poprzez instytucje edukacyjne, ¿rodowisko, organizacj¿ i interakcj¿. Ponadto, na sfer¿ rozwoju kobiet sk¿adaj¿ si¿ negatywne praktyki, które stworzy¿y i wzmocni¿y nierówno¿¿ p¿ci i podporz¿dkowanie p¿ci. Zak¿ócone spo¿eczno¿ci, os¿abiona spójno¿¿ rodzin oraz brak kapitäu spo¿ecznego i kulturowego z powodu wojny dodatkowo pogorszy¿y ich sytuacj¿ ¿yciow¿. W tych okoliczno¿ciach ich s¿abo¿ci by¿y wykorzystywane i mo¿liwo¿ci ignorowane nie tylko przez szko¿y i spo¿ecze¿stwo, ale tak¿e w ramach istniej¿cej polityki edukacyjnej. W niniejszym opracowaniu argumentuje si¿, ¿e utrzymywanie si¿ niesprawiedliwo¿ci zwi¿zanej z p¿ci¿ w edukacji i na rynku pracy b¿dzie miäo powäne konsekwencje dla krajów przechodz¿cych transformacj¿, takich jak Liberia, nie tylko w zakresie realizacji Milenijnych Celów Rozwoju ONZ (MDG), które maj¿ na celu wzmocnienie pozycji kobiet, ale tak¿e w zakresie zwalczania rosn¿cego poziomu przemocy zwi¿zanej z p¿ci¿ i feminizowanego ubóstwa.