Bizansli tarihci Menandros eserinde Daha önce Saka denilen Türkler.. seklinde bir ifade kullanmaktadir. Dolayisiyla elinizdeki kitabin temel iddiasi da, en eski tarih devirlerden ortacaglara ve modern döneme, Türkler ve Iskitlerin ayni halklar oldugudur. Bu iddia, atli-savasci Türk-Iskitlerin konar-göcer yasam tarzi unsurlari ve eklemeli dilleri üzerinden delillendirilmeye calisilmistir. Kil cadirlari, araba-evleri, ete dayali beslenmeleri, kisrak sütü-kimiz icmeleri, kadinlarin erkeklerle esit konumu, Tran taktigi, at üstündeyken geriye ok atmalari, giyim-kusamlari, yas törenleri, ölü gömme bicimleri, kanaatkarlik ve cesaretleri, bu calismada üstünde durulan karakteristik Türk-Iskit yasam tarzi unsurlarindan bazilaridir. Dogrusu, dünya üzerindeki tüm varliklar gibi topluluklar da tanimlanip adlandirilmak icin bir ötekiye ihtiyac duymaktadir. Bu baglamda konar-göcer Türk-Iskitler ve yasadiklari cografyayla ilgili ilk tanimlamalar, yerlesik eski Iranlilardan da geriye, Sümer cografyasindaki yerlesik topluluklara kadar gitmektedir. Bununla beraber, tarih boyunca bir toplulugun, ötekisi saydigi bir digerine karsi vehmettigi üstünlügün zaman, mekan ve aidiyetle sinirli olduguna inaniyoruz.
