Is hayatinda rekordan rekora kostum. Sekiz yilda yirminin üzerinde is degistirdim. Yenilikten ve aramaktan hic vazgecmedim. Cünkü yasayacak tek bir hayatim vardi ve ben onu mutsuz bir sekilde tüketmek istemiyordum. Vardi mutlaka benim de yapabilecegim bir sey Bu kadar huysuz, gecimsiz, kavgaci, sirret, aksi ay ne diyorum ben ya, kendi kendimin giybetini mi yapiyorum olamazdim herhalde.
Aradigim isi bulamadim ama koca buldum. Hem de aklimda evliligin esi bile yokken. Cocuklarla olan iletisim seklim, Aaay yerim seni tatli seeeaayden, saniyeler icinde Susturun su cocugu nidalarina evrilirken, damdan düser gibi anne oldum. Kendimi ariyorken en olmaktan korktugum yerdeydim Cocugumu zayi edecegim galiba, diye düsünürken, bu dünyaya anne olmak icin geldigimi fark etmemle birlikte yeterince gaza gelmis olmaliyim ki, aceleyle ikinci cocugumu kucagima aldim. Hayattaki tek rolün annelik olmamali, bunca zaman bekledigin yeter kadin, simdi de cocuklarin büyümesini bahane etme, hadi kalk, bul kendini dedim bir gün. O gün bugündür, ayagi yanmis it gibi kosuyorum evin icinde.
Özlem Acar bir yazar, cizer, mutlu bir es ve iki cocuklu bir anne olarak, kendi yasami üzerinden hepimizin yasamina isik tutuyor. Özellikle kadinlara, icinde bambaska dünyalar yaratan en özel varliklara sesleniyor Anne olunca birakma hayallerinin pesini, hatta daha siki tutun onlara. Öylece gecip gitme bu dünyadan, bir iz birak. Üret, bir seyler yap. Üreten kadin, mutlu kadindir ve mutlu anneler, mutlu cocuklar yetistirir.