Ynin cani bazen gercekten cok sikiliyordu. Özellikle de su hic hoslanmadigi aile bulusmalarindan sonra. Cünkü basarilariyla öve öve bitirilemeyen kuzenlerinin yaninda sus pus beklemek zorunda kaliyordu, hem de saatlerce Y kuzenleri gibi degildi ki, herhalde sadece, dünyanin en ise yaramaz cocugu madalyasini kazanabilirdi. Bu yüzden de anne ve babasinin Y hakkinda anlatacak hicbir seyi olmuyordu. En azindan Y böyle düsünüyordu. Belki de tek yapmasi gereken kendi yetenegini kesfetmekti.