Herkesten ögrenilmis bir parca ile yasama tutunmaya calisiyoruz. Tutunmaya calistikca yoruluyor, cabaladikca biraz daha düsüyoruz. Tüm direnmelerimizin bosa ciktigini düsünüyor, sonunda pes edip küsüyoruz. Ama bu küslük genelde en hak etmeyene yani HAYATA ve en cok da KENDIMIZE oluyor. Bizi bu hale getirenlerdense nefret ediyoruz. Sonra da küslük ve nefret üzerine kurulmus bir hayattan bize istedigimiz isi, esi, maddi ve manevi imkani, mutlulugu, güzelligi vermesini istiyor, alamadikca daha cok küsüp nefret ediyoruz. Disimiz görünürde ne kadar güzel olsa da bir türlü bitiremedigimiz iliskilerimizin, sonu hüsranla bitmis ortakliklarimizin, sevmedigimiz ama birakamadigimiz is ve arkadaslarimizin, küslügün, nefretin artiklariyla tutsak olan icimizde büyük harabelerle dolastigimizin farkinda bile degiliz.
Kendine küsüp iletisim kuramayan baskasi ile iletisim kurabilir mi Kendine yetemeyen baskasina yetebilir mi Kendini sevemeyen baskasini sevebilir mi
Bu kitapta biraz derine inmeye, biraz gecmise gitmeye ve kendinle barismaya, nefretini yenmeye, cöplügünü temizlemeye var misin
