Dalgali sulara battikca yüzüyordum, gezegene ait olmayan azap verici sesler yükseliyordu. Sonra kül rengi isik seritlerinin kayip olan güclü piriltilari gölgelere dönüserek bogucu bir sisle zaman, yer kavramini saptiriyordu. Dudaklarimin titredigini hissettigim anda hickirigimi korkudan bastirmak istemistim. Gözümü kayaliga cevirdigimde kartal yoktu. Kendi ruhumda uyuklayan madde ötesi seyle, bir düs ve rüyayla karsilastim, yani basimda bir huzursuzluk vardi. Buz mavisi bir isin demetinin icinde Berivan durmus bana öylece bakiyordu. Isin demetinin arasinda, dünyanin günes ekseninde bas asagi sarkmis o kücük kizin isinla dans eden kelebegini de gördüm. Gövdemdeki eklemlerden birinin ayrildigini hissettim. Yavas yavas ruhum beni terk ediyordu galiba. Dünyanin dengesini koruyan isin kolonlari gözlerimden yitip gidecek mi Bir de kozmik direk gibi yani basimda birer aldirissizlik, kayitsizlik sezdim. Sanirim kulaklarimda pamuk vardi, iyi duyamiyordum. Kim kimler bu kefeni giydirdi bana Zorlaniyordum ama her seyi dogru gören gözlerim yanilmiyordu. Kum ve toprak icine gömülmüs kurtcuklar, onlara yardima gelen tirtil böcekleri acaba beni kac asirda bitirebileceklerdi. Yüregimin üstünde bir saat gibi zamani ayarlayan bir an gizliydi. Icimden agliyorum, yanaklarimdan yesil damlalar süzülüyor, pas renkli bir atmosfer sardi etrafimi. Dudaklarimdan cok derin bir nida yükseliyor ama duyamiyorum.
