Sen cennetin varligindan gurur duy, ben cehennemi istiyorum. Yagan kar siddetini gitgide artiriyor, koyu renk saclarima tutunan kar tanelerinin sayisi cogaliyordu. Konusmadi, konusmadim. Sessizlik... Aramizda her daim gecerli olan bir alfabeydi sessizlik. Ben de bu alfabeye bir kez daha boyun egdim ve uzun, titreyen parmaklarimi avuclarimin icine bastirdim. Elimi yanima indirdigimde avuclarimda eriyen kar yere damladi... Rengi, kan rengiydi. Rengi, kaybin rengiydi. Rengi, bir cinayetin rengiydi.
