Dün... Yillar önce, ben daha kücükken, aklimdan gecenleri cirkin cümlelerimle yazarken ve bütün yasitlarim bunu Günlük adi altinda yazarken karar vermistim. Ben de yazacagim. Bir bir ne oldu, bitti yazip biriktirecegim... Yazdim... Hem de sayfalarca... Ilk basta cok hevesliydim, her gün bitiminde o günü yaziyordum. Birkac hafta gecince baktim ki artik o günü yazmiyorum.

Hevesim tembellesmis. Bunun adi günlük olamaz dedim. Olsa olsa DÜNLÜK olurdu. Ben de öyle yaptim. Kendi buldugum kelimenin havasini atiyordum. Arkadaslarimin bir dünlügü yoktu. Ama benim vardi. Kisa kisa yazdim. Uzun cümlelere gerek yoktu. Siir gibi geciyordu. Benimdi... Simdi senin de oldu

Aslinda dert belli Sevgilinin eski sevgilileri Dündür, Agladigin, zirladigin bütün o finaller Dündür. Unutamadigin en güzel hikaye Dündür. Dün, dündür... Bugün zaten dündür